پرده ها را ,
کنار زدم
پنجره را باز کردم
بیرون طوفان کولاک می کند
در و تخته را به هم می دوزد
پرنده ای خانه اش ویران گشته
درختی از ریشه درآمده
مردی تنها ,
از درد می نالد
جنازه ای را می برند
کودک گرسنه ای ,
خیره به دکان نانوایی
مادری در عزای فرزندش
سری بر بالای دار
جوی خون جاری ست
اگر چه جمعه نیست
و چه حکایت ها ,
که از چشم جهان پنهان است
آری
آری …
هیچ چیز خوب نیست
هیچ چیز عالی نیست
هیچ چیز آروم نیست…
آن چه خوب است ,
آن چه عالی ست ,
آن چه آرام است ,
لحظه های انتظار طوفان است …!!
اکبر درویش . فروردین ماه سال 1392