در آغاز ,
” کلمه ” بود
اما انسان
در برهوت زمین
چون به ” درد ” رسید ,
درد را
به کلمه بخشید
تا زیستن در این غربت گاه را ,
آسان تر سازد
و کلمه ,
” شعر ” شد
و ” شاعر ” ,
بیانگر دردهای آدمی !!
دوم :
من ,
شاعر نیستم
دردها را ,
در کوله بار کلمات می ریزم
تا زیستن را ,
شکل دیگری ببخشم
تا باژگونی این ” آن چه هست “
که مرا خوش نمی آید
تا ساختن آن ” آن چه باید باشد “
که دریغا نیست !!
اکبر درویش . آذر ماه سال 1393