من هنوزم با شعر سکوت میکنم

برویم
آن آخرین مترسک
در آن آخرین برهوت
هنوز هیچ فیلسوفی را ملاقات نکرده است
توهم های مان
هنوز وسعت بزرگی را
در پیش روی مان به نمایش می گذارند

کانال های حفر شده
از چاه تا دریا
نه انیشتین بوده اند
نه ارسطو

دوست می توانست باشد
علم
اگر به جهل لبخند نمی زد
شاید موریانه ها
در اندیشه ها
می جویدند انجماد آگاهی را

آنسوتر
نه
کمی اینسوتر
چاه ها
گذرگاه اندیشه ها شدند
هنوز چراغ جهل روشن است
چهلچراغ شده است
علم
کدام تازیانه را زد
که هزاران گردن به کمند افتادند

آب دزدک ها
از مترسک ها نمی ترسند
آن که در چاه آواز می خواند
کدام فیلسوف بود
بگوییدش چراغ جهل روشن است
تا علم را
در سقف موریانه ها
طعمه ی تارعنکبوت ها سازند

در تراژدی توهم زایی نقش بازی می کنیم !!

اکبر درویش . 22 شهریور سال 1394