ما ,
با گفتن ” نه “
تمام درد و رنج هستی را ,
به جان خریدیم
تا در این گنبد دوار ,
بانگ نعره های مان
طنین اندازد :
_ انسان ,
آزاد است
و هیچ چیزی نمی تواند
از او بگیرد
آزادی اش را …
همدرد من ,
ما اکنون انتخاب می کنیم
آزادی را
با چالش کشیدن تمام ممنوع ها
نترس
من در کنار تو هستم
این عریانی ,
سرود هشیاری ست …
اکنون ,
دیگر آموخته ایم
نه گفتن را
با چشمانی باز
با دلی هشیار
و کلامی ,
که الفبای این درس تازه ی ما خواهد بود .
اکبر درویش . 17 خرداد 1392