من هنوزم با شعر سکوت میکنم

جای مهر ,
بر پیشانی ام پیدا نیست
اما عشق ,
به کسانی که
مرا محرم اسرارشان می دانند ,
در دلم شوری به پا کرده است

جای مهر ,
بر پیشانی ام پیدا نیست
اما دلم ,
صادقانه دوست می دارد
کسانی که دوست داشتن را ,
با قلب کوچکشان
زمزمه می کنند
که پاک هستند
و سراسر لبریز از احساس
و هنوز دروغ و ریا ,
به خانه ی قلب شان راه نیافته است

جای مهر ,
بر پیشانی ام پیدا نیت
اما این عشق ,
به من قدرت زیستن می دهد
مرا امید می بخشد
مرا توان می دهد
اما این عشق ,
زندگی مرا
معنایی تازه بخشیده است
که جای تمام نداشتن های مرا پر کرده است

جای مهر ,
بر پیشانی ام پیدا نیست
اما این عشق را ,
به هزاران سال عبادت نخواهم داد

اکبر درویش . سال 1392