خروس های خانه ی ما
خروسک گرفته اند
و دیری ست که رختخواب ها خواب گنجه را نمی بینند
و آن چنان پهن شده اند
که تمام زمین را گرفته اند
خوش خوابیده ایم
خوش خوابیده ایم
و بیداری را
در توهم های مان
دوره می کنیم
از دیروز
تا هنوز
تا همیشه …
و شب ,
چه مقتدرانه
با اسب ابلق خود می تازد
انگار می داند
جاودانه خواهد ماند
وقتی خروس های خانه ی ما
خواندن را فراموش کرده اند
و قوقولی قوقوی هیچ خروسی
بانک آمدن صبح را
در این فضای قیرگون
خبر نمی دهد .
اکبر درویش . 5 تیرماه سال 1393