دانه های گل را ,
چه عاشقانه
کاشتیم
افسوس که ندانستیم
در زمین لجنزار
جز علف هرز ,
هیچ نمی روید .
2
و درد
بالاتر از این هست آیا
که چراغ های روشن
و لامپ های مهتابی
روشنی خود را انکار کنند
و چشم بسته
در پشت سر شمع های نیمه جان
به راه بیفتند !؟
3
اکنون
در این بیمارستان ,
جلادانند که انسان را
قصابی می کنند
نه جراحان ,
که باید نفس را ,
به قلب ها ,
پیوند زنند !
4
جو برداشتیم
در زمینی که ,
گندم کاشته بودیم !
اکبر درویش . بهمن ماه سال 1392