من هنوزم با شعر سکوت میکنم

دیگر هیچ چیز نمی خواهم

 

هیچ چیز نمی خواهم
تنها همین
که یک روز صبح ،
از خواب بیدار شوم
و بشنوم
یک صدا را ،
_ دوستت دارم _
آن چنان بلند در جهان طنین انداخته
که دنیا را عاشق کرده است

یک ” دوستت دارم ”
صادقانه
و بی ریا ،
گوش جهان را پر کند
تا همه مهربان شوند
تا تمام جنگ ها را پایان دهد
که دشمنی و کینه را ،
از روی زمین محو سازد
که دوباره جهان ما ،
به جهان مهربانان مبدل شود

جز این ،
دیگر هیچ چیز نمی خواهم
دیگر حتی مرگ را
با آغوش باز می پذیرم

وقتی دوستت دارم ،
در جهان طنین اندازد ،
باور دارم که پایان تبعیض خواهد بود
مرگ فقر و ناامیدی خواهد بود
و ظلم و ستم از زمین ریشه کن خواهد شد
و درخت وحدت انسانی ،
گل خواهد داد
و اتحاد و همبستگی به جهان برخواهد گشت

با امیدواری نشسته ام
تا بانگ دوستت دارم ،
در آسمان زمین طنین اندازد !

اکبر درویش . تابستان سال ۱۳۹۸