من هنوزم با شعر سکوت میکنم

زنده ام هنوز
می توانم در زیر باران قدم بزنم
به درختانی نگاه کنم
که برگ های تازه ی شان ،
می خواهند خود نمایی کنند
به گل سرخ هایی که باز شده اند
و بوی بهار ،
که حتی در این هوای ملال آور پیچیده است

زنده ام هنوز
می توانم در زیر باران قدم بزنم
و به دوست داشتن بیندیشم
به جان هایی که برای من ،
عزیز و دوست داشتنی هستند
به دوستانی که دلم برای شان تنگ شده است
و به عشق ،
این معجزه ای که قلب ها را به هم نزدیک می کند

زنده ام هنوز
می توانم در زیر باران قدم بزنم
و با هزاران امید
به روزهایی بیندیشم
که دوباره دنیا رنگ صلح و آشتی می گیرد
و کینه و نفرت ،
جای خود را به عشق و مهربانی می دهد
و دغدغه و اضطراب ،
نگرانی و اندوه
و دلواپسی و ترس ،
جای خود را به آرامش و امیدواری می دهد .

اکبر درویش . ۲۰ فروردین ماه سال ۱۳۹۹