لالایی
لالایی کودک من
بخواب تا که نبینی
که این دنیا
چقد زشته و ننگه
که قلب آدما از جنس سنگه
لالا لالا لالایی برگ بیدی
بخواب جونم
تو فردا رو چه دیدی …
گاهی حتی نمی شود گفت … گفتن به عجز می آید …. گاهی سکوت کردن بهتر است … گاهی غم و درد آن چنان به قلبت هجوم می آورند که فقط دوست داری بنشینی و ساعت ها گریه کنی … گریه کنی …. کریه کنی ….
و خواب ,
راستی خواب چه زیباست .. فرار از بیداری … فرار از دیدن … چقدر دلم می خواهد بخوابم … بخوابم … بخوابم … و دیگر بیدار نشوم
خوشا به حال کوران !1
نه ….
خوشا به حال کسانی که چشم دارند اما نمی بینند
خوشا به حال کسانی که به دنیا نیامده اند !
خوشا به حال کسانی که هیچگاه به دنیا نمی آیند !!
اکبر درویش