من هنوزم با شعر سکوت میکنم

 

من به تو نزدیکم

 

من به تو نزدیکم به خودم اما دور
لطف دیدن از توست ورنه من کورم کور
فاصله ها زخم است بر تن بیمارم
دردها کم نیستند در شب تبدارم

 

واسه گریه کردن شانه ای می خواهم
مهربانی عاشق واسه زخمام مرهم
ای رسول امید با تو چشمانم دید
با تو آغاز گشتم خالی از هر تردید

 

من به تو نزدیکم به تو از خود بیشتر
راه رفتن با توست تو رو دارم باور
بی تو تنها هستم از خدا تنهاتر
روی دوشم غم ها بی کس و بی یاور

 

توی این تنهائی همصدا می خواهم
در غریب غربت آشنا می خواهم
ای رسول امید با تو چشمانم دید
آر تو آغاز گشتم خالی از هر تردید

 

اکبر درویش . مرداد ماه سال ۱۴۰۲

 

 

اگر تمایل دارید و شعرهای مرا دنبال می کنید می توانید مرا در اینستاگرام و توییتر و یوتیوب و بلاگر و لینک این  و پین ترست و فیسبوک دنبال کنید . و می توانید نظرات و انتقادات خود را در زیر با ما در میان بگذارید . با سپاس بسیار از دوستان همراه و همدرد