من مرده ام
دیری ست
من مرده ام
اما اگر هنوز ,
نفس می کشم
فریاد می زنم
و شعر می گویم ,
آتش عشقی ست
که مرا پابرجا نگاه داشته است
مرا کشته اند
دیری ست
من مرده ام
اما این عشق ,
مرا استوار کرده است
تا در کنار شما ,
درد بکشم
همسفر رنج های تان باشم
سنگ صبور قصه های تان
هم گریه ی رنج های تان
همنشین تنهایی تان
که بی شما ,
من مرده ای هستم
که غریبانه ,
قبر خود را جستجو می کند …
اکبر درویش . 13 امرداد ماه سال 1392