35 سال پیش در چنین روزهایی با سلی خواننده قرار داشتم . به دیدن او رفتم تا با هم درباره شعرهای من حرف بزنیم . اونموقع ها من جوانی 21 ساله بودم او از یکی از شعرهای من خوشش آمد و قرار شد روی آن آهنگ بگذارد . دو سه ماه بعد این شعر آماده شد و در برنامه شوی بزرگ هفته با صدای فریدون فرخ زاد و آلیس پخش گردید و بعدها بنا بر پیشنهاد فریدون این شعر را حسین یاریار هم خواند . متاسفانه نوار آن اجرا را به دست نیاوردم ولی شعرش در دفتر شعرهایم مانده است و درست است که خیلی از آن زمان گذشته است ولی با خود گفتم شعرش را در اینجا بیاورم تا یادی هم از آن عزیز از دست رفته کرده باشم که خیلی به من لطف داشت : * – مونس * – خواننده : فریدون فرخ زاد و آلیس * – آهنگ ساز : سلی * – شعر از : اکبر درویش ای همیشه مونس من توی تنهائی و غربت موندنی برای من باش توی تاریکی و ظلمت اگه تو با من بمونی رفتن هرگز باورم نیست بعد تو ای همدم من کسی دیگه یاورم نیست تو بمون برام همیشه ساقه باش برای ریشه ای همیشه مونس من دوریتو باور ندارم من که دور از تو همیشه مثله ابرای بهارم تو نیاز هر سرودی یه کلامی روی لبهام لحظه ی بارش بارون شکل رعدی توی شبهام تو بمون برام همیشه ساقه باش برای ریشه ای همیشه مونس من همصدای لب بسته م تکیه گاه آخرینم من سکوتمو شکستم واسه ی به تو رسیدن من به رویا پر کشیدم توی معراج شبانه من فقط از تو شنیدم تو بمون برام همیشه ساقه باش برای ریشه