همیشه میان دو هیچ ششمین
“با فریدریش ویلهم نیچه”
در جهانی میان نیک و بد ،
چگونه می توان آتش به دست گرفت تا
بدی ها را سوزاند
و نیکی ها را گم ساخت ؟
هان !؟
در جهانی میان نیک و بد ،
مگر نه آن که نیکی همیشه قربانی بوده است
و پلیدی ،
بر بالای سکوی افتخار ایستاده است !؟
عشق هست
مهر هست
دوست داشتن هست
اما آیا ،
ما هستیم !؟
ای جاری از دیروز تا امروز
از امروز تا فردا
تا فرداهای دور
هر کجا که سخن از آزادی ست
هر زمان که ستیز است به نام استقلال
باز نام تو جاری ست
در دل هر عاشق پ
یشوای آزاده
ای مصدق
ای ناب !!
من به عدالت می اندیشم
پس من هستم
و دل در گرو آزادی نهاده ام
پس دلیلی برای زیستن دارم
من سر در معبد عشق فرود آورده ام
پس دوست می دارم
زندگی را
و مردم را
اکنون حاضرم جانم را بدهم
در راه آن چه دوست می دارم
نفرین تا ابد بر شما
که بر اریکه ی استثمار نشسته اید
و مستانه عربده سر داده اید
و حافظانتان ، ا
ستحمار و استبداد ،
برایتان کف می زنند
و هورا می کشند
“با برتولت برشت”
چگونه می توان مردمی را که به هم پشت کرده اند
که دشمن هم شده اند ،
با سرود عشق
با آواز دوست داشتن
بیدارشان کرد !؟
میان زندان دو هیچ اسیر
آماده ی مصلوب شدن
اما آیا روزگاری این همیشه ،
واژگون خواهد شد !؟
اکبر درویش . بهار سال ۱۳۷۸
این ششمین قسمت از مجموعه شعرهای همیشه میان دو هیچ می باشد
می توانید دیگر شعرهای میان دو هیچ را دنبال کنید
اگر تمایل دارید و شعرهای مرا دنبال می کنید می توانید مرا در اینستاگرام و توییتر و یوتیوب و بلاگر و لینک این و پین ترست و فیسبوک دنبال کنید . و می توانید نظرات و انتقادات خود را در زیر با ما در میان بگذارید . با سپاس