وا مصیبتا !!
تو این سوز سرمای زمستان
خودمان این همه کودک آواره و بی سر پناه داریم
کودکان کار …
کودکان بی سرپناه و آواره
کودکان و نوجوانانی که تو سطل زباله ها در جستجوی غذا هستند
و همه جوره استثمار می شوند و کسی هم نیست که به دادشان برسد و مرهمی بر زخم های شان باشد
این همه خانواده های نیازمند داریم که وقتی زمستان می آید عزا می گیرند که چگونه سرما را پشت سر بگذارند
بعد آمده اند کمپین راه انداخته اند :
” حمایت از کودکان آواره ی سوریه “
پس کی باید از کودکان گرسنه و آواره و بی خانمان کشورمان دفاع کند !؟
از قدیم گفته اند :
چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است !
البته خوب است که نه تنها به فکر کودکان بی خانمان و جنگ زده ی سوریه و حتی کودکان دیگر کشورهای جنگ زده و فقیر باشیم اما اول باید به فکرکودکان و نوجوانان معصوم کشور خود باشیم و بعد به فکر دیگر کودکان و نوجوانان فقیر و آواره و درمانده و بی سر پناه
من با کمک کردن به نیازمندان مخالف نیستم و معتقدم که باید از تمام کودکان و نوجوانانی که در شرایط اسف باری زندگی می کنند حمایت کنیم و فرقی ندارد که ایرانی باشد و یا اهل کشور دیگر
تمام کودکان و نوجوانان باید تحت حمایت و پوشش باشند و برای همین است که با هرگونه کودک آزادی و کار کودکان مخالفم اما در عین حال اعتقاد دارم اول باید به فکر بچه های معصوم و قربانی کشور خودمان در شهرستان ها و روستاها و شهرهای بزرگ و همین تهران خودمان باشیم و بعد … نه اینکه بچه های سرزمین خودمان را بیخیال باشیم و شاهد درد و مصیبت آن ها باشیم و حق آن ها را به کشورهای دیگر بدهیم
به امید روزی که هیچ کودک و نوجوانی چه در وطن خودم و چه در دنیا از فقر و گرسنگی و آوارگی رنج نبرد
آزادی و آبادی و عدالت و صلح را برای تمام مردم دنیا آرزو می کنم .