کاش خدا پدر داشت
و پدرش معتاد بود
و در همان اوان کودکی ،
پدرش را از دست می داد
تا می فهمید
درد بی پدری ،
چه درد دشوار و وحشتناکی است
کاش خدا مادر داشت
و مادرش ،
از روی فقر و تنگدستی ،
مجبور به ازدواج مجدد می شد
با پیرمردی که او هم معتاد بود
و هم نزولخوار
و آن چنان او را کتک می زد
تا مادرش مجبور شود
او را به پرورشگاه بسپارد
کاش خدا ،
درد شوهر مادر داشتن را می دانست
و کتک های شوهر مادر ،
او را سیاه و کبود می کرد
و کاش به پرورشگاه سپرده می شد
تا یتیم و تنها باشد
و بچه پرورشگاهی شود
کاش خدا در ده دوازده سالگی ،
از پرورشگاه ،
به خانه تحویل داده می شد
تا در خانه ،
زیر کتک شوهر مادر ،
فریاد و شیون می کرد
کاش خدا مجبور می شد
از دوازده سالگی ،
به خاطر لقمه ای نان
به خاطر جای خواب
به خاطر درس خواندن ،
در خانه های مردم نوکری می کرد
کاش خدا ،
انگ بچه پرورشگاهی بودن
بی پدر و مادر بودن
بچه نوکر بودن ،
و خیلی انگ های دیگر را می شنید
و در درون خود جیغ می کشید
و از وحشت ،
شب ها خوابش نمی برد
کاش خدا ،
مجبور بود در خانه ای بزرگتر از پارک ،
نوکری می کرد
تنها به خاطر این که درس بخواند
اما ،
با این که شاگرد ممتاز بود ،
به خاطر وصله های شلوارش ،
خجالت می کشید که پای تخته برود
اما افسوس ،
خدا نه پدر داشت
که درد بی پدری را بداند
نه از شوهر مادرش کتک خورده بود
نه به پرورشگاه رفته بود
و نه در خانه های مردم نوکری کرده بود
راستی ،
این خدا چگونه می توانست
درد مرا بفهمد !؟
اکبر درویش . دی ماه سال ۱۴۰۲
اگر تمایل دارید و شعرهای مرا دنبال می کنید می توانید مرا در اینستاگرام و توییتر و یوتیوب و بلاگر و لینک این و پین ترست و فیسبوک دنبال کنید . و می توانید نظرات و انتقادات خود را در زیر با ما در میان بگذارید . با سپاس بسیار از دوستان همراه و همدرد