یکنفر باید باشه که حرفامو گوش بکنه
آتیشی که در درون منه خاموش بکنه
می تونه اون یه نفر تو باشی ای طلایه دار
تو که هستی مظهر عشق و محبت و ایثار
زندگی بدون عشق فرقی با مردن نداره
قصه ی همیشه مردن آخه گفتن نداره
تو دلم فریاده و دلم می خواد داد بزنم
قصه ی سوختن و باختن که شنفتن نداره
یکنفر باید باشه که تکیه گاه من باشه
توی دشواری این راه جون پناه من باشه
نکنه اون یه نفر تویی رسول راه من
تویی که تو شب تارم روشنی ای ماه من
اکبر درویش . اسفند ماه سال ۱۴۰۲
اگر تمایل دارید و شعرهای مرا دنبال می کنید می توانید مرا در اینستاگرام و توییتر و یوتیوب و بلاگر و لینک این و پین ترست و فیسبوک دنبال کنید . و می توانید نظرات و انتقادات خود را در زیر با ما در میان بگذارید . با سپاس بسیار از دوستان همراه و همدرد