ننویسندگی :
هر سال تازه ای که از راه می رسد چه سال های میلادی و چه سال های شمسی ,
آرزو می کنیم که امسال دیگر , سال صلح و دوستی و برابری و عدالت در جهان باشد و چقدر از این حرف های زیبا می زنیم اما باز هم می بینیم سالی را به پشت سر گذاشته ایم پر از جنایت و آدمکشی و نسل کشی و برادرکشی و … چقدر کودکان و بزرگ تر ها در فقر و فلاکت زندگی کرده اند و چه جنایاتی رخ داده است و چقدر بیگناه تن به چوبه ی دار و جوخه ی اعدام سپرده اند و ….
باز هم سال زندان و شکنجه و اعدام …
باز هم سال استبداد و استثمار و استعمار …
باز هم سال گرسنگی و فقر و قحطی …
باز هم سال تجاوز و غارت و چپاول …
باز هم سال جنگ و بی عدالتی و …
باز هم بگویم که هر سال چند میلیون کودک از گرسنگی می میرند ؟
باز هم بگویم جهان عرصه ی تاخت و تاز بی شرف ها و بی شعورها شده است ؟
از بمب های اتمی و شیمیایی بگویم و یا از زندان های قرون وسطایی ؟
از تبعیض وحشتناک حاکم بر جهان بگویم یا از تفتیش عقاید یا … !؟
وای سرم می خواهد بترکد
اگر بخواهم حرف بزنم مثنوی هفتاد من کاغذ شود !
بگذریم
سکوت می کنم به احترام تمام کسانی که در سال گذشته به هر شکل و صورتی قربانی شده اند
و باز از ته دل آرزو می کنم این سال جدید , سال شکوفایی جهان و برقراری عدالت و آزادی و عشق در جهان باشد . فقر و بدبختی ریشه کن گردد . و تمام مردم جهان روزگاری شاد و خوب داشته باشند و زندگی را زندگی گنند نه این که زندگی را با جان کندن بگذرانند .
سال 2016 را به تمام کسانی که به عدالت و عشق و آزادی اعتقاد دارند تبریک می گویم و بهترین ها را برای انسان ها و انسانیت آرزو می کنم .
به امید روزی که انسان ها دوست هم باشند نه دشمن هم …