اطلاعات تماس
- 17 مرداد, 1404
در جهان آشوب
در جهان آشوب نه خدا مرا شنید نه خلق نه حتی خودم در جهانی که آشوب بی رحمی و بی همدلی ، گوش ها
قربانی شده ام !
قربانی شده ام ! من قربانی شده ام قربانی کسانی که هیچکس دوستشان نداشته است اما من ، عاشقانه دوستشان داشته ام اکبر
زخمی شده ام
زخمی شده ام زخمی شده ام آن چنان که طاقت برخاستن نیست هر چند ، هنوز ، خواستن در دلم فریاد می زند !
تنها مانده ام
تنها مانده ام تنها مانده ام با بغضی که در گلو نشسته و هر آن ، هزاران بار خفه ام می کند تنها مانده
مگر چه خواسته ام ؟
مگر چه خواسته ام ؟ دل ، در گرو کدام رویاست شب و روز خواب ندارد بی تاب است غمگین است و در انتظار…
افسوس !!
افسوس !! افسوس که ( درد مشترک ) هم نتوانست اتش تفرقه ها را خاموش کند پس کی می خواهیم این دشمنی ها را
برادر نمی خواهم !
برادر نمی خواهم برادر نمی خواهم ! برادر ؟ نه ! برادر نمی خواهم وقتی برادری ، هنوز به خون برادر
ما همه محکوم هستیم !
ما همه محکوم هستیم ! نان و شراب را ، از میز شام آخر عیسی به یغما بردند چه مکر بی رحمانه
مرغ سحر ناله سر کن
مرغ سحر ناله سر کن مرغ سحر ، با صدای بلند تا صبح ناله کرد اما ناله ی او را ، کسی نشنید آن
من فرزند ایرانم !
من فرزند ایرانم ! من فرزند ایرانم این سرای امید که افسوس گرد ناامیدی را کنون بر خاک آن پاشیده اند سربلند خواهی
