این خاموش خسته را تو غرق صدا کردی
در من عطشی ریختی تا من را به پا کردی
بی تو من کجا بودم محو لحظه ها بودم
بی تو من نبود ای داد بی تو بی چرا بودم
تو شعله شدی در من شور اشتیاق گشتم
پر شد دل من از شوق با تو گرم و داغ گشتم
در من عطشی ریختی تا من را به پا کردی
بی تو من کجا بودم محو لحظه ها بودم
بی تو من نبود ای داد بی تو بی چرا بودم
تو شعله شدی در من شور اشتیاق گشتم
پر شد دل من از شوق با تو گرم و داغ گشتم
برگرد و صدایم کن دیری ست به تو محتاجم
بی تو من خزانی گنگ فصل زرد تاراجم
برگرد و کنارم باش در این فصل بی برگی
محتاج توام ای عشق در این سفر سنگی
این خسته ی تنها را تو غرق کرم کردی
در من منی برپا شد تو من را علم کردی
اکبر درویش . خرداد سال 1388
