اطلاعات تماس
- 18 مرداد, 1404
مرغ سحر ناله سر کن
مرغ سحر ناله سر کن مرغ سحر ، با صدای بلند تا صبح ناله کرد اما ناله ی او را ، کسی نشنید آن
من فرزند ایرانم !
من فرزند ایرانم ! من فرزند ایرانم این سرای امید که افسوس گرد ناامیدی را کنون بر خاک آن پاشیده اند سربلند خواهی
و صدایی که در بند ماند جاودانه شد !
و صدایی که در بند ماند جاودانه شد ! سبز بود شاداب چون درختی تنومند در سرزمین عشق ! صدایش ، سرود دهان های
به انتظار کدام معجزه ؟
به انتظار کدام معجزه ؟ روزهای سکون یاس نا امیدی و امید های کوچکی ، که گاهی می لرزاند دل ها را چون شقایق
پیام آور شده ام
پیام آور شده ام کتاب من ، عشق سوره اش ، دوست داشتن آیه اش ، مهربانی … باورم کنید پیام آور شده ام
خوشبخت ؟
خوشبخت ؟ خوشبخت ، نام کوچه ای بن بست است در خیابانی یک طرفه در منطقه 13 اما تا پیروزی ، چه بسیار
و نگفتیم
و نگفتیم سکوت کردیم و نگفتیم گفتنی ها را تا ویروس خفقان ، بیماری همه گیر شد ماسک شد دهان مان را لال مونی
تا مرگ این شب سیاه
تا مرگ این شب سیاه برخیزیم دست در دست هم بگذاریم و برقصیم برقصیم برقصیم تا مرگ این شب سیاه تا لحظه ی
خواب خوشی که سال هاست نمی بینم
خواب خوشی که سال هاست نمی بینم رسیدن رودها ، به دریا … خواب خوشی که سال هاست نمی بینم ! اکبر درویش
شعر من تاریخ می شود
شعر من تاریخ می شود شعر من ، تاریخ می شود تا ثبت کند مرگ شقایق هایی را که در هجوم باد پرپر شدند
