شعرهای اکبر دوریش

زندگی را …

تنهایی خدا …

دردانه

گمشده در کوچه های کودکی

به دنیا آمدم ای داد

به دنیا آمدم ای داد به دنیایی پر از نفرتبه دنیایی پر از کینه پر از ذلت پر از خفتپراز جنگ و پراز تبعیض پرازظلم

بهار را می خوانم

من یه آدمم

من نه گاوم نه الاغم نه یه طوطی نه کلاغممن نه پل نه یک خیابون نه زمین نه حوض نه باغمنه ستاره ام نه ماهم

ننویسندگی :

کر بودن …کور بودن …لال بودن …و نفهمیدن …چه نعمت هایی که من از آن محروم شده ام .. آرزو داشتم کره خری بودم که

در ستایش آزادی

آه ,ای آزادی !واژه ی مکرردر شعرهایمسرودهایمترانه هایماز تو روشن می شومبا تو احیا می شوممرا بخوانای قبله ی منتو را می خوانمرهایی ام بخش

آخرین نبرد