اما هنوز ایستاده ام

دردها

هر لحظه اوج می گیرند

امیدها ،

ترانه ی ناامیدی می خوانند

اما هنوز ایستاده ام

تا نخواهم دست هایم را به نشانه ی تسلیم

بالا ببرم !

اکبر درویش . مرداد ماه سال 1396

می دانم که باید ایستاد و تسلیم یاس و ناامیدی نشد

اگر تمایل دارید و شعرهای مرا دنبال می کنید می توانید مرا در اینستاگرام و توییتر و یوتیوب و بلاگر و لینک این  و پین ترست و فیسبوک دنبال کنید . و می توانید نظرات و انتقادات خود را در زیر با ما در میان بگذارید . با  سپاس