تنها صداست که می ماند
راست گفتی ؛
فروغ
تنها صداست که می ماند
صدای من
صدای ما
که همصدای هم می خوانیم
دردهای مان را
که سرود خواستن ماست
و آهنگ برخاستن ما
که چون آوازی ،
در سرتاسر جهان ،
پیچیده است
این فریادها ،
لرزه به اندام جهان انداخته است
این فریادها ،
نوید آمدن روز روشن را ،
بعد از این شب های تاریک می دهد .
اکبر درویش . ۱۶ مهر ماه سال ۱۴۰۱
یاد شعر شاعر جاودانه ی این مرز و بوم افتادم و اسم این شعر را که اسم یکی از شعرهای فروغ است به عاریت گرفتم
اگر تمایل دارید و شعرهای مرا دنبال می کنید می توانید مرا در اینستاگرام و توییتر و یوتیوب و بلاگر و لینک این و پین ترست و فیسبوک دنبال کنید . و می توانید نظرات و انتقادات خود را در زیر با ما در میان بگذارید . با سپاس
