اول :
می خندم
تا کسی نفهمد
اشک هایم
سرازیر شده است .
می خندم
تا کسی نفهمد
اشک هایم
سرازیر شده است .
دوم :
این روزها ,
دیگر ,
خنده ام
بر دردهای بی درمان من
دوا نیست !
سوم :
خنده های مرا
همه
می بینند
اما
گریه های مرا
هیچ کس
نمی شنود .
چهارم :
کاش
خنده هایم راست بود
کاش
گریه هایم دروغ بود
افسوس
که خنده هایم دروغ است و
گریه هایم راست !
اکبر درویش . مهر ماه سال 1384
