اطلاعات تماس
- 19 مرداد, 1404
آن لحظه ی بی آغاز
آن لحظه ی بی آغاز , که خدا بود ,من در کدام زوایای پنهان شعر می بافتمآیا بودم !!؟می گویند 🙁 یکی بود , یکی نبود
اگر مسیح بودم
اگر مسیح بودم ,در پای صلیب آواز می دادم:_ هر کس که مرا دوست می دارد ,یهودا را نیز دوست خواهد داشت !
اکنون دست مرا بگیر
دست من ,با دست تو ,و هزاران دست دیگر ,می تواند دستی شودکه باژگون سازد این بنای فرسوده راتا از نو بسازدطرحی تازه برانگیزدجهان مهربانان
و باز , شب بود که آمد
و , …در انتهای شب ,خورشید ,طلوع نکردو باز ,شب بود که آمد و پشت سر هم شب بود که می آمدبی آن که هیچ
کاش همدرد هم بودیم…
نگرانی ,این روزها ,چون سوهان ,روح مرا می تراشدچون جزام ,به جانم افتادهچون خوره ,مرا از درون می خورد… من …تو …ما…و نسلی که نمی
اما باش !!
خواب باشسراب باش اما باش !بی تویی مرا به پرتگاهی دهشتناک کشیده است …اکبر درویش پاییز سال 1391
روشنک…
( شعر اول از مجموعه شعر واره ای برای روشنک ) :روشنکروشنکتاریک استخورشید اسیر ابرهاستاما روشنی می آیدیک روز … یک روز روشن … یک
