خواب های نادیدنی را ,
اگر تو باشی
می توان دید
می توان تعبیر کرد
و عشق را ,
می توان میهمان شد
می توان این قصه ی ناگفته را ,
تفسیر کرد
تو در من
کنون
غوغایی به پا کرده ای
که بیگانه بودم با آن
تا پیش از این
تو مرا به سفره ی گسترده ی عشق
در سرزمین پهناور دوست داشتن
میهمان کرده ای
و شهد این شراب جانبخش را
بر من چشانده ای
چه گواراست این شراب
اگر چون زهر ,
مرگ می آورد !
اکبر درویش . 1370.2.30 . تهران . عاشقانه ها
