ننویسندگی :
( با عرض پوزش برای بعضی واژه ها و …)
به نام آن که می زند و ما می رقصیم
من پرم از حرف های نا گفته
من پرم از ناگفته های نا شنفته …
آیا باید گفت !؟؟
چگونه می توان آن چه را با رنج و مشقت در درون من شکل گرفته , دردی چون آبستنی را بر من تحمیل کرده تا تولد یافته و هی به من سیخونک می زند تا بیرون بیاید و گفته شود , بگویم ؟
من که همیشه اعتقاد داشته ام که ارزش آدمی به حرف هایی است که برای نگفتن دارد , که سکوت مرد , …حالا که وقت گفتن است باید بگویم یا باز سکوت پیشه کنم تا این حرف ها را به کسانی که دلی برای شنفتن دارند برسانم , …!!؟؟
من که همیشه به این اندیشه بوده ام که گفتن جان کندن است و شنیدن جان پروردن , حالا باید جان بکنم و بگویم ؟
اما گفتنی را زمانی می شود گفت که مخاطب شنیدنش را پیدا کنی !! هر حرفی را به هر کسی نمی توان گفت . حرف هایی است زیبا و ناب , دردانه , عزیز , نازدانه , برای کسانی که زیبا می فهمند , درد را احساس می کنند و لبریز شعور و شرف هستند . این حرف ها را که نمی شود به هر کسی گفت ! هر آدم احمق بی شعور نفهم کثافت لجن خود فروش بی شرفی که لیاقت ندارد این حرف های عزیز و گرامی را بشنود . این حرف های آشنایی که از دلی دردمند و زخم خورده و هشیار , از دلی پاک و صاف و زلال , از دلی که درد مردم دارد و دوستدار آگاهی است , بیرون می آید باید فقط گوش هایی بشنوند که به زیارت آگاهی رفته اند و معنی درد را می فهمند و دل در هوای آزادی دارند و به عدالت می اندیشند , که معنی زیبایی را می فهمند و زلالی را تجربه کرده اند , که عشق را می شناسند و می توانند دوست بدارند و می شود دوستشان داشت …
حرف های مرا اگر این آدم های متعفن کثافت دیوث بی همه چیز که فقط به فکر خودشان و شکمشان و زیز شکمشان هستند بشنوند نه تنها درک نمی کنند , نه تنها نمی فهمند , که … چه بگویم !!؟؟
این جاست که می گویم ارزش هر کس به حرف هایی است که برای نگفتن دارد . این جاست که می گویم هر گفته را مخاطبی لازم است که بفهمد , که حس کند , که بنوشد , گفتم بنوشد ؟ آری , جام زهری است که باید نوشید و از مسمومیت آن به شعف آمد و به خلسه رسید و در حال جان کندن حس کرد و آن گاه مرد اما نه مرگی که روزمره شده است , مرگی برای تولدی دیگر …
حالا مانده ام بر سر دو راهی تردید
آیا بگویم تا…
یا نگویم تا…!!؟؟
اکنون گفتن برایم نوعی شکنجه لذت بخش شده است .. هر چه بادا بادا این شکنجه را می پذیرم .
