در جهانی زندگی می کنم
که نه جهانم را می شناسم
نه خودم را
و نه راهم را …
هم هول سقوط است
هم امید اوج
که نه جهانم را می شناسم
نه خودم را
و نه راهم را …
هم هول سقوط است
هم امید اوج
هم آغوش موج است
هم آسمان پرواز …
کاش ,
درک من از هستی ,
می توانست مرا ,
از سقوط نجات دهد
مرا به اوج کشاند
تا پر از پرواز شوم
و دریغا ,
که چنین نیست !!
اکبر درویش . سال 1391
