اطلاعات تماس
- 14 مرداد, 1404
غزل غزل های زمستانی
غزل غزل های زمستانیاکبر درویش . 1370.6.28 . تهرانببارید ای باران های بهاریبر این جسم خسته ی زمستانی ی من ,که دیری ست ,در زیر
آواز عریانی
برقصدیوانه وار برقصدیوانه وار ,در آغوش آرزوهای عریان من ,برقصو عریان باشکه عریانی ات را دوست می دارم وقتی عریان نیستی ,همه چیز تو دروغ
سیمفونی : ” حیرت “
تا ,آن روز آمد که باور کردمخورشید مهر تو هرگز بر بود من نتابیدو من ,که زائر ساده ی دریا بودمبه مرداب رسیدم چه لحظه
مثلا : غزل
مثلا : غزل از سالهای دور : 1368.9.15 مثلا در غربت اما در غربت وطن تا دوستان را چه نظر باشد ” نه در غربت دلم شاد و نه
سوره ای تازه
چراغ های تان روشناکنون آواز بخوانیددر شهرها و روستاها …زمین های تان پر برکت باداز خون وجود من ,این زمین ها سیراب شده اندمیوه های
آخرین لحظات لوط پیامبر فبل از سقوط سودوم و گومورا
آخرین لحظات لوط پیامبر فبل از سقوط سودوم و گومورا( این روایت من از داستان سودوم و گومورا می باشد . با این توضیح واضحات که
سرود زایش دوباره
سرود زایش دوبارهاز غزل غزل های مندر میان قوم مایوس الافسوسدوباره زاده شدنکه نه از مادراز خوددر میان زندگی کردن …1 با یاس ها پنجه
