اطلاعات تماس
- 16 مرداد, 1404
روشنک…
( شعر اول از مجموعه شعر واره ای برای روشنک ) :روشنکروشنکتاریک استخورشید اسیر ابرهاستاما روشنی می آیدیک روز … یک روز روشن … یک
گره از کار خلایق مگشایی , ؟
گره از کار خلایق مگشایی , ؟همچو باری بر دوش خلایق مشوگر تو را نیست سر شوریده باختنپای بگیر از راه برو عاشق مشوخون سرخ
در آغاز کلمه بود
در آغاز , “کلمه” بود (1)کلمه , در گفتن بود (2)کلمه , خود نبض گفتن بود (3)کلمه , برای شنودن بود (4)کلمه , تمامی احساس
در را به روی من بسته ای
در را به روی من بسته ایو خود گوشه ای نشسته ایو آب را نماشا ,که من را می بردبا خود به اعماق گرداب هابه آغوش
( رنج های طاعونی 2 )
پدرم ,نطفه ی طاعون را کاشتمادرم ,اسم مرا ,طاعون گذاشتسر نوشت ,نقش مرا ,در تب طاعون کاشت . طاعون آمد…( رنج های طاعونی 2 )نوروز
تو نیستی !!
فراموش کرده ام که تو نیستیتو هیچگاه نبوده ایو من با رویای تو زندگی می کرده ام…دریا را…دریا را ,آن موج سرکش که من سوار
و ما مردم بیمار
آه ای روزهای طاعونی ,یادتان بخیرکه بعد از طاعون ,بیماری ی مرموزی بر جهان ما حاکم شدکه اگر طاعون با آتش نابود می شد ,این
