اطلاعات تماس
- 16 مرداد, 1404
میان رفتن و ماندن
میان رفتن و ماندن نه می گذاری بروم نه با من می مانی میان رفتن و ماندن ، یک بهت خاموش مرا احاطه کرده
عشق ؟
عشق ؟ عشق ، گردابی ست که فرو می کشد تا غرق کند ! عشق ، ناجی نمی شود قاتل شده است !
تا در آغوش تو بخوابم
تا در آغوش تو بخوابم اگر کفر است ، باشد ! من ، خدا را رها کرده ام تا در آغوش تو بخوابم
باز هم سیب بخور
باز هم سیب بخور اگر تو سیب را نمی خوردی من چگونه می توانستم تو را سخت در آغوش بگیرم و لب هایت را
حسودیم می شود
حسودیم می شود حسودیم می شود حتی به سایه ی تو حتی به خود تو که این همه با تو است و من ،
شعر با تو آغاز شد
شعر با تو آغاز شد شعر ، با تو آغاز شد و جنس غزل گرفت ای عشق ، بی تو تمام غزل های
من سردم است
من سردم است من سردم است کدام آغوش ، مرا ترک کرد که زمستان همیشگی شد و فصول انجچماد ، بر جهان حاکم گردید
جان من !!
جان من گفتمش : جان منی جان من ، با جان من در سفری از چه رو ، از حال این آشفته جان ،
آی عشق
آی عشق تو جز کشتن کار دیگری آیا بلد نیستی ؟ آی عشق هر روز مرا می کشی و زنده می کنی تا برای
بگذار در تو باشم
بگذار در تو باشم دنیای مرا ، زیبا ساخته ای بگذار در تو باشم می خواهم خوشبختی را باور کنم ! اکبر درویش
